For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Дом Бенуа (Санкт-Пецярбург).

Дом Бенуа (Санкт-Пецярбург)

Архітэктурны помнік
Дом Бенуа
Дом Бенуа
Дом Бенуа з боку Каменнаастроўскага праспекта
Дом Бенуа з боку Каменнаастроўскага праспекта
59°57′45″ пн. ш. 30°18′46″ у. д.HGЯO
Краіна  Расія
Санкт-Пецярбург Каменнаастроўскі праспект, дом № 26—28; Кронверкская вуліца, дом № 29; Вялікая Пушкарская вуліца, дом № 37
Архітэктар Л. М. Бенуа, Ю. Ю. Бенуа, А. М. Бенуа, А. І. Гунст (19111914)
Будаўніцтва 19111914 гады
Статус Герб Расіі Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810368000№ 7810368000
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Дом Бенуа з боку Кронверкскай вуліцы
Маскароны на сценах дома Бенуа ў дварах

Дом Бенуа (руск.: Дом Бенуа; існуе таксама назва Дом трох Бенуа[1][2]) у Санкт-Пецярбургу — помнік гісторыі і культуры рэгіянальнага значэння. Гэты даходны дом быў пабудаваны па заказе Першага Расійскага страхавога таварыства ў стылі неакласіцызму па праекце Л. М. Бенуа, Ю. Ю. Бенуа і А. М. Бенуа пры ўдзеле А. І. Гунста.

Праект будынка па адрасе Каменнаастроўскі праспект, дом № 26—28, быў зацверджаны ў красавіку 1911 года. Будаўніцтва было скончана ў 1912 годзе.

Мяккая пластыка фасадаў, абліцаваных светла-шэрым гаршковым каменем (талькахларытам), які спецыяльна дастаўляўся для будоўлі са Швецыі, падкрэслена вытанчанымі дэкаратыўнымі дэталямі, невысокімі каланадамі і скульптурай. Уезд у адкрыты парадны двор-курданёр аформлены двухрадовай дарычнай каланадай з чырвонага гангуцкага граніту. Гэтым жа каменем абліцавана цокальная частка будынкаў, а дробнымі яго абломкамі, выкладзенымі ў выглядзе мазаікі, аздоблены сцены першага паверху ва ўнутраным дворыку.

Іншая частка дома, якая выходзіць на Кронверкскую (дом № 29) і Вялікую Пушкарскую (дом № 37) вуліцы, пабудавана ў 19131914 гадах.

Усе карпусы велізарнага комплексу злучаны пасродкам цэлай сістэмы двароў, якіх налічваецца больш як дзесяць. Комплекс дамоў быў забяспечаны ўсімі сучаснымі для таго часу камунікацыямі: паравое ацяпленне, убудаваныя ліфты, электрычнасць, гаражы, тэлефоны. Меліся свая электрастанцыя, кацельня, пральня, печ для спальвання смецця, снегатопка. У той час гэта быў самы вялікі жылы комплекс у Санкт-Пецярбургу. У цокальным паверсе размяшчаліся розныя крамы.

Унутраная планіроўка карпусоў вылучаецца сваёй прадуманасцю і функцыянальнасцю. Нягледзячы на тое, што парадныя лесвіцы дома былі выведзены ў адкрытыя двары-курданёры, многім кватэраздымшчыкам прыходзілася карыстацца чорнымі лесвіцамі, якія выходзілі ў класічныя пецярбургскія замкнёныя двары. Такім чынам, праблема вузкіх «двароў-студняў» у шматкватэрных дамах Санкт-Пецярбурга ў гэтым праекце так і не была вырашана. Аднак гэта «новабудоўля» ўяўлялася сучаснікам ледзь не ідэальным узорам будучых шматкватэрных будынкаў у горадзе. Гэта быў адзін з самых добраўпарадкаваных дамоў пачатку XX стагоддзя.

Да 1917 года ў корпусе з боку Кронверкскай вул. знаходзіліся тры лазарэты, кантора пошукаў Арала-Каспійскай чыгункі.

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі, у лістападзе 1918 года, частка кватэр дома была «ўшчыльнена» і пераўтворана ў камунальныя, а некаторыя кватэры падаваліся партыйным дзеячам, у тым ліку кіраўнікам горада. Пасля многія з іх былі рэпрэсаваны. Так, у 19341938 гадах у корпусе па Каменнаастроўскім праспекце адбыліся арышты ў 55 са 123 кватэр.

У 19181920 гадах у кватэры № 116 размяшчаўся клуб фінскіх камуністаў імя Куўсінена. 31 жніўня 1920 у выніку змовы так званай «рэвальвернай апазіцыі» ў гэтай кватэры былі расстраляныя члены кіраўніцтва КПФ, у тым ліку Юка Рах'я, які суправаджаў Леніна ў ноч на 25 кастрычніка 1917 з канспірацыйнай кватэры на Сердабольскай вуліцы ў «штаб рэвалюцыі» ў Смольны інстытут. У 1920-х гадах тут знаходзіліся рэдакцыя газеты фінскіх камуністаў «Вапаус» (яе галоўны рэдактар К. К. Лепала жыў у гэтым жа доме), Дом асветы і фінскі клуб «Кір'я» (у кватэры № 2).

З 1956 года ў доме працуе Музей С. М. Кірава1991 — філіял Музея гісторыі Санкт-Пецярбурга)[3].

З 1995 года ў доме знаходзіцца рэдакцыя газеты «Жаночае шчасце», якая мае некалькі дадаткаў («Чараўніца», «Здароўе і экалогія жанчыны», «Практычная гаспадыня»).

З 1999 года ў цокальным паверсе з боку Каменнаастроўскага праспекта дзейнічае тэатр «Востраў», у фае якога створаны музей пісьменніка і драматурга А. М. Валодзіна.

  • Кампазітар Д. Д. Шастаковіч жыў і працаваў у кв. № 5 корпуса па Вялікай Пушкарскай вул. з 1937 года да эвакуацыі ў Куйбышаў (Самару) у 1941 годзе. У гэтым доме ім былі напісаны першыя тры часткі яго Сёмы (Ленінградскай) сімфоніі. У снежні 1945 года Д. Д. Шастаковічу падалі кватэру № 1 у першым паверсе вокнамі на Каменнаастроўскі інш., дзе ён да 1949 г. раз у месяц праводзіў дэпутацкія прыёмы; у гэтай жа кватэры некаторы час жылі бацькі жонкі Шастаковіча.

Мемарыяльная дошка з гарэльефам Д. Д. Шастаковіча ўсталявана з боку Вялікай Пушкарскай вуліцы, а ў курданёры, які адкрываецца на Кронверкскую вуліцу, усталяваны яго бюст.

  • кампазітар Д. А. Талстой жыў у гэтым доме некаторы час са сваёй маці Н. В. Крандыеўскай-Талстой пасля 1935 года, а з 1950 па 1957 года — у кватэры № 1 (частка якой была яму прадстаўлена па хадайніцтве Шастаковіча).
  • скульптар Барыс Аскаравіч Фрэдман-Клюзель.

Мансардны (шосты) паверх дома займалі дзве майстэрні мастакоў (кв. 44 і 100).

  • мастак Канстанцін Макоўскі — яго майстэрня з 1912 да 1915 г. размяшчалася ў кв. 100. [4]
  • мастак Я. А. Кібрык (у 1930-х займаў кватэру-майстэрню № 44).
  • мастак А. А. Мыльнікаў з 1951 па 1967 год жыў і працаваў у кватэры-майстэрні № 44. 21 мая 2013 года на фасадзе дома, які выходзіць на Каменнаастроўскі праспект, была ўсталявана і адкрыта памятная дошка.
  • мастак В. Д. Дваракоўскі (1904—1979) [5]
  • мастак Л. А. Сяргеева (1980—1993 гг. займала кватэру-майстэрню № 22).

Дзеячы тэатра і кіно

[правіць | правіць зыходнік]
  • акцёр Б. А. Бабачкін19361937 гадах)
  • кінарэжысёр, сцэнарыст і акцёр Г. Н. Васільеў (у 1920-х)
  • оперная спявачка Я. І. Збруева
  • акцёр, драматург і сцэнарыст К. С. Любашэўскі
  • артыстка кардэбалета Марыінскага тэатра Антаніна Рафаілаўна Несцяроўская, якая пасля стала жонкай вялікага князя Гаўрыіла Канстанцінавіча
  • акцёр М. К. Чаркасаў19411942 гадах; пасля вяртання ў Ленінград у 1944 годзе пасяліўся ў суседнім доме па Кронверкскай вул.)
  • актрыса Л. А. Уварава (у той жа кватэры, дзе і К. С. Любашэўскі)
  • літаратурны крытык і літаратуразнавец Б. С. Вальбэ (з 1927 года)
  • публіцыст У. М. Дарашэвіч (у корпусе па Кронверкскай вул.)
  • паэт А. А. Пракоф'еў (з 1957 да сваёй смерці ў 1971 годзе)[6]
  • паэт і пісьменнік А. Д. Скалдзін (з 1913 года)
  • пісьменнік М. П. Чэхаў (з 1914 года); тут жа ў кв. № 36 знаходзілася рэдакцыя яго часопіса «Золотое детство» («Залатое дзяцінства»)
  • нейрафізіёлаг, акадэмік АН СССР і АМН СССР, навуковы кіраўнік Цэнтра «Мозг» АН СССР, а з 1992 года — Інстытута мозгу чалавека РАН Н. П. Бехцерава (жыла ў кв. № 33);
  • усходазнавец А. А. Васільеў (жыў у доме да 1925 года);
  • палярны даследчык Р. Л. Самойлавіч (жыў у той жа кватэры, якую пазней займаў Д. Д. Шастаковіч);
  • будучы фізік М. А. Талстой (некаторы час жыў тут са сваёй маці Н. В. Крандыеўскай-Талстой пасля 1935 года);
  • вядомы фізік Ю. М. Дзямкоў большую частку жыцця жыў у кватэры на рагу Кронверкскай і Вялікай Пушкарскай вуліц (у кв. № 27);
  • гісторык, філосаф і публіцыст І. С. Кніжнік (Ветраў) (жыў у кв. № 96 у 1930-х).
  • навуковец, інжынер у вобласці радыётэхнікі М. С. Нейман (з 1929 па 1941 год жыў з сям'ёй у двух пакоях камунальнай кватэры: парадная № 2, 2-і паверх, кв. № 13)[7].

Партыйныя і дзяржаўныя дзеячы

[правіць | правіць зыходнік]

і іншыя.

Военачальнікі СССР

[правіць | правіць зыходнік]
  • Привалов В. Д. Каменноостровский проспект. Дом № 26-28.. — СПб.: ЗАО Петрополис, 2019. — С. 546. — 639 с. [8]
  • Памятники архитектуры и истории Санкт-Петербурга. Петроградский район / Под ред. Б. М. Кирикова. — СПб.: Издательский дом «Коло», 2007. — 584 с. — ISBN 5-901841-21-2.
  • Привалов В. Д. Каменноостровский проспект. — М.: ЗАО Центрполиграф, 2005. — 639 с. — ISBN 5-9524-1882-1
  • William Craft Brumfield The Origins of Modernism in Russian Architecture. Berkeley, Los Angeles, Oxford: University of California Press. — 1991. — P. 255[9].
  • Ленинград: Путеводитель / Сост. В.А. Витязева, Б.М. Кириков. — Издание 2-е, стереотипное, с изменениями. — Л.: Лениздат, 1988. — С. 203 — 248. — 366 с. — ISBN 5-289-00492-0.
  • Даходны дом Першага Расійскага страхавога таварыства, Масква

Зноскі

{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Дом Бенуа (Санкт-Пецярбург)
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?