Аграгарадок Германавічы Краіна Беларусь Вобласць Віцебская Раён Шаркаўшчынскі Сельсавет Германавіцкі Каардынаты 55°24′47″ пн. ш. 27°44′12″ у. д.HGЯO Водныя аб’екты Дзісна Насельніцтва ▼564 чал. (2009) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2154 Аўтамабільны код 2 Германавічы на карце Беларусі ±

Германавічы на Вікісховішчы

Герма́навічы^[1] (трансліт.: Hiermanavičy, руск.: Германовичи) — аграгарадок у Шаркаўшчынскім раёне Віцебскай вобласці, на рацэ Дзісна. Уваходзіць у склад і з'яўляецца цэнтрам Германавіцкага сельсавета. Насельніцтва 645 чал. (2006). Знаходзіцца за 18 км на паўночны ўсход ад Шаркаўшчыны.

Першы пісьмовы ўспамін пра Германавічы (Ерманавічы) як сяло на мяжы Віленскага і Полацкага ваяводстваў датуецца 1563. Імаверна, мястэчка належала да маёнтку Сапегаў з цэнтрам у Іказні. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) Германавічы ўвайшлі ў склад Браслаўскага павета Віленскага ваяводства.

У 1739 Юзаф Станіслаў Сапега прадаў мястэчка Германавічы з фальваркам Шабалаўшчына інфлянцкаму пану Яну фон Экель Гілзену. 3 гэтага часу Германавічы — цэнтр асобнага маёнтка, які ахопліваў вёскі Атокі, Белы Двор, Марыямпаль, Перамены, Пузаны, Рэчкі, Юзафоў. У 1782 мястэчка перайшло ў валоданне Шырынаў: Ігнацій заснаваў тут касцёл, яго сын Юстын — капліцу.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Германавічы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Дзісенскім павеце. Па скасаванні прыгоннага права ў 1861 мястэчка зрабілася цэнтрам воласці. У кан. XIX ст. у Германавічах працавалі вінакурны завод, млын, крама, карчма.

Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Германавічы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе сталі цэнтрам гміны Дзісенскага павета Віленскага ваяводства. У 1927 у палацы адкрылася школа.

У 1939 Германавічы ўвайшлі ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 сталі цэнтрам сельсавета Шаркоўшчынскага раёна. Статус паселішча змянілі да вёскі.

• XIX стагоддзе: 1900 — каля 300 чал.
• XX стагоддзе: 1970 — 649 чал., 209 двароў; 1992 — 750 чал., 290 двароў^[2].
• XXI стагоддзе: 2006 — 645 чал.

У Германавічах працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, бальніца, бібліятэка, дом культуры, пошта.

Цэнтр сельскагаспадарчага кааператыва «Германавічы».

Дзейнічаюць Германавіцкі музей мастацтва і этнаграфіі імя Я. Драздовіча, школьны гістарычна-краязнаўчы музей.

• Касцёл Перамянення Гасподняга (1787)
• Свята-Успенская царква
• Могілкі: хрысціянскія; польскіх салдат
• Палацава-паркавы комплекс Шырынаў (XVIII ст.)

• Капліца Святых Апосталаў Пятра і Паўла (1826)

• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.
• Hermanowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo (польск.). — Warszawa, 1900. S. 556.
• Nowe Hermanowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat (польск.). — Warszawa, 1886. S. 222.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Германавічы
• Германавічы на сайце Глобус Беларусі (руск.)
• Германавічы на Radzima.org
• Германавічы на wikimapia.org
• Надвор'е ў Германавічах Архівавана 5 сакавіка 2016.

Германавіцкі сельсавет
Цэнтр	Германавічы
Аграгарадкі	Вялікае Сяло
Вёскі	Азета Атокі Баяршчына Баяры 1 Белы Двор Буды Васількова Глінаўка Грыгараўшчына Гуркі Дзікева Жукі Горныя Жукі Ложныя Зачысцікі Зорка Іванава Каралева Крапіўнікі Красоўшчына Курылава Лазовікі Людвінова Ляскова Мікалаёва Мікіцёнкі Навасельцы Папкі Погары Прамяны Радзькі Ручай Саварына Сталіца Цярэшкі Чарамхова Шкялі Шышкі Юзафова Якубова Ямна
Хутары	Бяляны Вінцэнтава Гузаватка Красная Горка Кукаўка Ліпава Маргі Мар’янполле Мурашчына Пішчалёўка Рынполле Смейна