Гектор Берліёз
| Гектор Берліёз | |
|---|---|
| фр.: Hector Berlioz | |
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 11 снежня 1803[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 сакавіка 1869[2][3][…] (65 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | |
| Бацька | Louis Berlioz[d] |
| Жонка | Harriet Smithson[d] |
| Дзеці | Louis Berlioz[d] |
| Альма-матар | |
| Музычная дзейнасць | |
| Педагог | Anton Reicha[d] і Жан-Франсуа Лесюёр |
| Прафесіі | журналіст, дырыжор, пісьменнік, аўтабіёграф, музычны крытык, лібрэтыст, віртуоз, бібліятэкар, кампазітар |
| Інструменты | гітара, flageolet[d], флейта і саксафон |
| Жанры | опера, сімфонія, класічная музыка і музыка перыяду рамантызму[d] |
| Выхаванцы | Antoine Elwart[d] і Théodore Ritter[d] |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
| Аўтограф |
 |
| hberlioz.com (англ.) (фр.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Гекто́р Луі́ Берліё́з (фр.: Hector Berlioz) (11 снежня 1803 — 8 сакавіка 1869) — французскі кампазітар, дырыжор, музычны пісьменнік. Сябра Інстытута Францыі (1856). Берліёз шырока вядомы дзякуючы сваім кампазіцыям «Фантастычная сімфонія» і «Рэквіем». Берліёз зрабіў важкі ўнёсак у сучаснае аркестральнае мастацтва, асабліва дзякуючы свайму «Grand traité d'instrumentation et d'orchestration modernes». Ён распрацаваў аркестравыя партыі для некаторых са сваіх прац, якія выкарыстоўваліся ў якасці вядучай мелодыі, а таксама правёў некалькі канцэртаў з аркестрам, які складаўся з больш за тысячу музыкантаў[7]. Гектар таксама напісаў каля 50 песень. Ён значна паўплываў на далейшае развіццё рамантызму, асабліва на такіх кампазітараў, то як Рыхард Вагнер, Мікалай Рымскі-Корсакаў, Франц Ліст, Рыхард Штраус, Густаў Малер і многіх іншых[8].
Асноўныя творы
[правіць | правіць зыходнік]Сімфоніі
[правіць | правіць зыходнік]- Фантастычная сімфонія Op.14, H 48 (Symphonie fantastique, 1830)
- Гаральд у Італіі Op.16, H 68 (Harold en Italie) — для альта з аркестрам (1834)
- Рамэа і Джульета — Сімфонія па матывах Шэкспіра для хору, салістаў і аркестра Op.17, H 79 (1839).
- Жалобна-трыўмфальная сімфонія Op.15, H 80a, b (1840)
Уверцюры
[правіць | правіць зыходнік]- Таемныя суддзі H 23d (1826)
- Уэверлі H 26 (1826/8)
- Бура (паводле Шэкспіра, з хорам) H 52 (1830)
- Кароль Лір Op.4, H 53 (1831)
- Роб Рой H 54 (1831)
- Бенвенута Чэліні H 76b (1838)
- Рымскі карнавал Op.9, H 95 (1844)
- Карсар Op.21, H 101 (1846/51)
- Беатрычэ і Бенедыкт H 138 (1860/2)
Канцэртныя творы
[правіць | правіць зыходнік]- Rêverie et caprice — для скрыпкі з аркестрам Op. 8, H 88 (1841)
- Марш да апошняй сцэны Гамлета H 103 (1844)
- Марш траянцаў H 133b (1864)
Вакальныя творы
[правіць | правіць зыходнік]- Летнія ночы Op.7, H 81
Кантаты
[правіць | правіць зыходнік]- Грэчаская рэвалюцыя (2-е розныя версіі) H 21a, H 21b (1825/6, 1833)
- Смерць Афея H 25 (1827)
- Эрмінія H 29 (1828)
- Клеапатра H 36 (1829)
- Смерць Сарданапала H 50 (захаваўся толькі невялікі фрагмент) (1830)
- 5 мая Op.6, H 74 (1831/5)
- Эрыгона (захаваўся толькі фрагмент) H 77 (1835/38)
- Hymne à la France H 97 (1844)
- Chant des chemins de fer H 110 (1846)
- L'Impériale Op.26, H 129 (1854)
- Le Temple universel Op.28, H 137 (1861)
Оперы
[правіць | правіць зыходнік]- Таемныя суддзі H 23 (захаваліся толькі фрагменты) (1825/34)
- Бенвенута Чэліні Op.23, H 76a (1838)
- La nonne sanglante H 91 (не скончана) (1841/2)
- Асуджэнне Фаўста Op.24, H 111 (La Damnation de Faust, 1846)
- Траянцы H 133a (Les Troyens, 1863)
- Беатрычэ і Бенедыкт H 138 (1863)
Харавыя творы
[правіць | правіць зыходнік]- Messe Solennelle H 20 1824
- Рэквіем Op. 5, H 75 (Grande Messe des morts, 1837)
- Te Deum Op. 22, H 118 1848/9
- Араторыя Дзяцінства Хрыста Op. 25, H 130 (L'enfance du Christ, 1853/4)
Музычныя фрагменты
[правіць | правіць зыходнік]Уверцюра да оперы Беатрыс і Бенедыкт
Праблемы з праслухоўваннем? Дапамога.
Зноскі
- ↑ Louis Hector Berlioz — ministère de la Culture.
- ↑ а б Hector Berlioz // Internet Broadway Database — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Itaú Cultural Hector Berlioz // Enciclopédia Itaú Cultural — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ а б (unspecified title) Праверана 20 верасня 2021.
- ↑ Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
- ↑ Classic FM. Classic FM.
- ↑ Blas Matamoros — «Hector Berlioz: Un genio Francés», essay edited by Grupo Santillana and La Nación, Buenos Aires, 2004
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- Берлиоз Г. «Дирижер оркестра»
- Хохловкина А. Берлиоз. М. Г., 1966
- Берлиоз Г. И.,А. Мемуары. М. Г., 1967
- Берлиоз Г. И.,А. Избранные письма, тт. 1-2. М. Г., 1984—1985
- Берлиоз Г. «Концерты Рихарда Вагнера. Музыка будущего»
- Jullien, «Hector B.» (1882);
- Hippeau, «В., l'homme et l'artiste» (3 т., Пар, 1863—85);
- Ernst, «De l'oeuvre dramatique de H. B.» (1884);
- Pohl, «H. B. Studien u. Erinnerungen»;
- Трифонов, «Гектор Б.» («Вестник Европы», 1885, IX—X).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гектор Берліёз- The Hector Berlioz website (англ.)
- Гектор Берліёз — Жыццё і творчасць Архівавана 12 мая 2013.
- http://penin.berlioz.free.fr Les premières armes du jeune Berlioz : la Messe Solennelle. Jean-Paul Penin.
- http://music.edu.ru/catalog.asp?cat_ob_no=12929&ob_no=12930 Архівавана 8 жніўня 2007.
- Classic Cat — Berlioz mp3s Архівавана 2 сакавіка 2009.
- Гектор Берліёз: Ноты твораў на International Music Score Library Project
- The Berlioz Song Site Архівавана 13 кастрычніка 2007. Песні Берліёза: партыі фартэпіяна/галасы
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
