Вуліца Арклю
| Арклю Вільнюс | |
|---|---|
| літ.: Arklių gatvė | |
 | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | |
| Горад | |
| Раён | Сянюнія Сянаміесціс |
| Працягласць | 430 м м |
| Ранейшыя назвы | Паліцэйскі завулак |
| Назва ў гонар | свойскі конь |
| Паштовы індэкс | LT-01305 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Вуліца Арклю[1] (традыцыйная беларуская назва — Ко́нская ву́ліца[2]; літ.: Arklių gatvė) — вуліца ў цэнтральнай частцы Вільнюса, у Старым Горадзе. Звязвае рог вуліц Вялікай і Нямецкай і Ратушная плошча з вуліцамі Усіх Святых і Базыльянскай.
Архітэктурная дамінанта вуліцы — палац Агінскіх, помнік архітэктуры XVIII ст. Сярод мясцовых славутасцей вылучаўся касцёл Святога Язэпа Рамесніка, зруйнаваны расійскімі ўладамі.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У другой палове XIX ст. улады Расійскай імперыі перайменавалі вуліцу ў Паліцэйскі завулак. Па адыходзе расійскіх войскаў з Вільні ў 1915 годзе вуліцы вярнулі традыцыйную гістарычную назву.
У 1884—1898 гадах у доме Казлоўскага пад № 18 жыў Францішак Багушэвіч. Камяніца да нашага часу не захавалася, цяпер на яе месцы знаходзіцца будынак Міжнароднай школы менеджменту. У верасні 2010 года тут адбылося адкрыццё памятнай шыльды ў гонар Ф. Багушэвіча, на якой прысутнічала беларуская дэлегацыя на чале з міністрам культуры Паўлам Латушкам[3].
Агульныя звесткі
[правіць | правіць зыходнік]Даўжыня вуліцы каля 430 м. Да Моладзевага тэатра мае брукаваную праезную частку, далей — асфальтавую. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад скрыжавання з Вялікай вуліцай. З правага заходняга боку вуліцы дамы з няцотнымі нумарамі, з левага ўсходняга боку — цотная нумарацыя.
З правага боку адыходзіць вуліца Кармеліцкая, з левага — вуліца Гетманская і завулак Гасціны.
Будынкі
[правіць | правіць зыходнік]
Няцотны бок
[правіць | правіць зыходнік]- № 5 (Рудніцкая вуліца, 8) — палац Агінскіх. У сярэдзіне XVII—XVIII стагоддзях князі Агінскія набылі тут некалькі камяніцаў. У першай палове XVIII ст. збудавалі вялікі корпус палаца, у сярэдзіне XVIII ст. — малы корпус з флігелем. Пазней будынкі рэканструявалі ў стылі класіцызму. Цяпер у будынку знаходзіцца Моладзевы тэатр.
Цотны бок
[правіць | правіць зыходнік]- № 4 — дом Ціхановіча. У канцы XV—XVI стагоддзях збудавалі аднапавярховы паўночны корпус. У сярэдзіне XVI ст. будынак рэканструявалі і пашырылі. У канцы XVI ст. збудавалі паўднёвы корпус і мур. У канцы XVII ст. камяніцай валодаў купец Ціхановіч, у 1777 годзе яна перайшла да бурмістра Ф. Касадубскага, у 1787 годзе — да бурмітстра Яна Дубінскага.
- № 16 — дом з двух карпусоў, збудаваны ў XV—XVI стагоддзях. У XVII—XVIII ст. камяніцай валодалі базыльяны.
- № 20 — Бібліятэка музыкі і мастацтва
Галерэя
[правіць | правіць зыходнік]- Касцёл Святога Язэпа ў мастацтве
-
Н. Орда, 1875 -
С. Каліноўскі, 1877 -
Ю. Балзукевіч, 1877
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Зноскі
- ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
- ↑ Наша Ніва. № 1, 1994. С. 7.
- ↑ Лашкевіч К. «Страчаная сталіца». Пяць беларускіх адраджэнцаў, сляды якіх лёгка знайсці ў Вільні Архівавана 17 лістапада 2016., TUT.BY, 24 лютага 2011.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Луцкевіч Л. Вандроўкі па Вільні. — Вільня: Рунь, 1998.— 160 с.: іл. ISBN ISBN 9986-9228-2-8.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вуліца Арклю
Увага: Прадвызначаны ключ сартавання «Арклю» перавызначае папярэдні прадвызначаны ключ сартавання «Арклю вуліца».
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
