Васілька (1-я палова XIII ст. — пасля 1285) — князь слонімскі (XIII ст.)^[1].

Паходжанне і імя па бацьку князя Васількі невядомы. Пачынаючы з Мікалая Баўмгартэна^[2], некаторыя даследчыкі (у т.л. Генадзь Уласьеў^[ru][3], Лявонцій Вайтовіч^[4][5]) лічылі яго сынам навагрудскага князя Рамана Данілавіча, бо на іх думку Слонім уваходзіў у яго ўладанні, і такім чынам унукам галіцкага князя Данілы і ваўкавыскага князя Глеба. Таксама ёсць думка, што бацькам Васількі мог быць іншы сын галіцкага князя Данілы — луцкі князь Мсціслаў Данілавіч^[6][7][8]. Аднак, як адзначыў Дарыюш Дамброўскі^[pl], называнне летапісам князя Васількі «ваяводам» абвяргае думку пра яго як простага нашчадка князя Данілы, ён мог паходзіць з гарадзенскіх або турава-пінскіх князёў, або нават з Ізяславічаў Галіцкіх, але не з галоўнай іх лініі^[9].

Гіпатэтычна, з’яўленне князя Васількі на слонімскім стальцы магло быць вынікам міру (канец 1276 — пачатак 1277) князёў уладзімірскага Уладзіміра Васількавіча і галіцкага Льва Данілавіча з вялікім князем літоўскім Трайдзенем. Перад гэтым вялікі князь Трайдзень напаў на Драгічын, які належаў князю Льву, і спрабаваў пасяліць прусаў каля Слоніма, на мяжы з ўладаннямі князя Уладзіміра. У адказ, сярод іншага, князь Уладзімір паслаў войскі да Слоніма і захапіў прусаў. Для міру, на думку Уладзіміра Пашуты, вялікі князь Трайдзень адмовіўся да прэтэнзій на Драгічын^[10], а таксама, на думку Артураса Дубоніса, ад Слоніма і Ваўкавыска^[11]. Аднак, князь Васілька мог сядзець на слонімскім стальцы і раней.

Упершыню князь Васілька згаданы ў падзеях 1283 года, сярод князёў, якія найбольш верна служылі князю Уладзіміру Васількавічу — Галіцка-Валынскі летапіс двойчы называе яго «ваяводам» князя Уладзіміра і тройчы пад тытулам «князь Вослонимский» (Іпацьеўскі летапіс, слп. 884, 885, 887, 889^[12]). Гэтая згадка — адзінае сведчанне пра Слонімскае княства^[7].

У 1283 годзе князь Васілька быў адным з кіраўнікоў валынскага войска, якое князь Уладзімір Васількавіч адправіў на дапамогу чэрскаму князю Конраду супраць плоцкага князя Баляслава^[1], падчас паходу саюзнікі разрабавалі горад Гастынін за Сахачавым у Раўскай зямлі. У 1285 годзе ваяваў каля Вышагруду^[pl] на Вісле і ўзяў «вялікі палон». Пасля 1285 года князя Васільку крыніцы не згадваюць^[7].

Пра шлюб і дзяцей князя Васількі нічога не вядома. Некаторыя даследчыкі (г.ч. Лявонцій Вайтовіч) прапануюць лічыць яго дзецьмі розных асоб, паходжанне якіх з крыніц пэўна не вядома. У т.л. ад слонімскага князя Васількі прапануюць выводзіць род князёў Астрожскіх^[3], паходжанне якіх дыскусійнае. Часта яго дзецьмі называюць:

• Ганну, у манастве Лізавету (пам. каля 1345), жонку князя полацкага і пінскага Нарымонта-Глеба Гедзімінавіча (пам. 1345), якая згадана ў двух сінодзіках — Холмскім (паз. 1) і Кіева-Пячэрскім (паз. 91, 303)^[4]
• Данілу (пам. 1366/1370), князя астрожскага і холмскага, паходжанне якога застаецца дыскусійным, ён згаданы ў Кіева-Пячэрскім сінодзіку (паз. 81, 264)^[4]
• Івана, вядомага толькі з Кіева-Пячэрскага сінодзіка (паз. 265)^[4]

• Ипатьевская летопись // ПСРЛ. М., 1962. Т. 2.
• Славянская энциклопедия. Киевская Русь — Московия: в 2 т. / Автор-составитель В. В. Богуславский. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2001. — Т. 1. — 784 с. — 5000 экз. — ISBN 5-224-02249-5
• Войтович Л. Волинська гілка Мономаховичів. Болохівські князі. Князі Острозькі та Заславські // Князівські династії Східної Європи (кінець IX — початок XVI ст.): склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження. — Львів: Інститут українознавства ім. І.Крип’якевича, 2000. — 649 с. — ISBN 966-02-1683-1 (укр.)
• Коган В. М., Домбровский-Шалагин В. И. Князь Рюрик и его потомки: Историко-генеалогический свод. — СПб.: «Паритет», 2004. — 688 с. — 3000 экз. — ISBN 5-93437-149-5
• Василько Мстиславич // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.