Калонія Вялікабрытаніі
Індыйская Імперыя
Indian Empire
Герб Індыі Сцяг Індыі
Дэвіз: ««Dieu et mon droit» («Бог і маё права»)»
Гімн: «God Save the King» («Божа, беражы Караля»)
Брытанская Індыя ў 1909
<  <   >  >  >  >  > 1858 — 1947
Сталіца	Калькута (1858 – 1912) Нью-Дэлі (1912 – 1947) Шымла (летняя сталіца)
Мова(ы)	Англійская, урду, хіндустані
Афіцыйная мова	англійская
Рэлігія	індуізм, іслам, сікхізм, будызм і хрысціянства
Грашовая адзінка	Брытанская індыйская рупія
Плошча	4 917 273 км² (1918) 4 238 773 км² (1938)
Форма кіравання	Канстытуцыйная манархія
Імператар
• 1876 – 1901	Вікторыя
• 1901 – 1910	Эдуард VII
• 1910 – 1939	Георг V
• 1936	Эдуард VIII
• 1936 – 1947	Георг VI
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Брытанская Індыя (англ.: British Raj) — назва брытанскага каланіяльнага ўладання ў Паўднёвай Азіі з сярэдзіны XVIII стагоддзя па 1947 год. Паступова пашыралася, з часам ахапіла тэрыторыі сучасных Індыі, Пакістана і Бангладэш (і да 1937 года — М’янмы). Тэрмінам Брытанская Індыя звычайна называюць ўсю тэрыторыю каланіяльнага валодання, хоць, строга кажучы, ён адносіўся толькі да тых частках субкантынента, якія знаходзіліся пад непасрэдным брытанскім кіраваннем (адміністрацыя спачатку ў форце Уільям, а потым — у Калькуце і Дэлі); акрамя гэтых тэрыторый існавалі т. зв. «Туземныя княствы», якія фармальна знаходзіліся толькі ў васальнай залежнасці ад Кароны.

У 1947 годзе Брытанскай Індыі была прадастаўлена незалежнасць, пасля чаго краіна была падзелена на два дамініёны — Індыю і Пакістан (захоўвалі статус дамініёна да 1950 і 1956 гг. адпаведна). Пакістан, у сваю чаргу, распаўся ў 1971 годзе з утварэннем дзяржавы Бангладэш.

• Калоніі і залежныя тэрыторыі Вялікабрытаніі