Горад Бойніцы Bojnice Герб Краіна  Славакія Край Трэнчынскі край Раён Пр'евідза Каардынаты 48°46′56″ пн. ш. 18°35′10″ у. д.HGЯO Заснаваны 1113 Першая згадка 1113 Плошча 19,96 км² Вышыня цэнтра 298 м Водныя аб’екты Нітра (рака) Насельніцтва 4 996 чалавек (2004) Шчыльнасць 251 чал./км² Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код 046 Паштовы індэкс 972 01 Аўтамабільны код PD Афіцыйны сайт bojnice.sk (славацк.) Бойніцы на карце Славакіі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бо́йніцы (славацк.: Bojnice, венг.: Bajmóc, ням.: Weinitz) — горад у цэнтральнай Славакіі ў верхавінах ракі Нітра, побач з Пр’евідзай. Насельніцтва — 4983 чалавекі (2005). Бойніцы добра вядомыя турыстычнымі славутасцямі: найстарэйшым заапаркам у Славакіі, найбольш наведваным замкам і адным з найстарэйшых курортаў у Славакіі.

Бойніцкі замак, які стаіць па-над горадам, пабудаваны на траверцінавай скале з натуральнай пячорай. У замку здымаліся шматлікія міжнародныя фільмы, і штогод у ім ладзіцца міжнародны фестываль прывідаў.

Бойніцы знаходзяцца ў верхнім цячэнні ракі Нітра, пад Стражаўскімі гарамі. Іх блізкасць да Пр’евідзы (4 км) дазваляе мець супольную транспартную сістэму. Сярод іншых найбольшых гарадоў — Жыліна (60 км на поўнач) і Трэнчын (65 км на захад).

Першыя пісьмовыя згадкі пра Бойніцы датаваныя 1113 годам, калі ў Зобарскіх актах  (славацк.) (бел. згаданы Бойніцкі замак і яго ваколіцы. Акты пішуць і пра будаўніцтва фары. Пад 1244 сустракаюцца дакументаваныя згадкі пра касцёл, што пацвярджае палажэнне горада як цэнтру рэлігійнага жыцця Верхняй Нітры. У 1366 годзе кароль Людовік I надаў Бойніцам гарадскія прывілеі.

У Сярэднявеччы дзеля абароны горада Турзоны і Пальфі ўзвялі вакол Бойніцаў абарончы мур, скончаны ў 1663 годзе. Значэнне Бойніцаў павысіла і пабудова Каралеўскага тракту  (славацк.) (бел. з Вены да Сяміграддзя. З 1613 да 1823 года Бойніцы былі адной з паштовых станцый на гэтым тракце.

Развіццё гандлю і рамёстваў стала прычынай утварэння цэхаў, з якіх у 1653 згаданыя цэх шаўцоў, муляраў, сапожнікаў, краўцоў, ткачоў, маляроў, гарбароў і бандароў. На чале горада стаяў рыхтар з 12 сенатарамі, яму дапамагаў пісар і гайдук.

Да 1872 Бойніцы былі гаспадарчым, адміністрацыйным і ваенным цэнтрам рэгіёна; з пачатку XX стагоддзя гэтая роля перайшла да Пр’евідзы. Гарадскія правы былі вернуты ў 1966 годзе.

Паводле перапісу 2001 года, у горадзе пражывала 5006 чалавек. Нацыянальны склад выглядае наступным чынам:

• Славакі — 97,06 %
• Чэхі — 0,68 %
• Немцы — 0,24 %

Паводле рэлігійнага складу:

• Каталікі — 74,55 %
• Не адносяць сябе да якой-небудзь рэлігіі — 19 %
• Лютэране — 2 %

• Бойніцкі замак XI стагоддзя, зняты ў мностве фільмаў і серыялаў, штогод у ім ладзіцца Фестываль прывідаў і жахаў
• Касцёл Святога Марціна XIV стагоддзя, першапачаткова гатычны, з цікавым барочным інтэр’ерам
• барочная капліца Святога Яна Непамуцкага XVI стагоддзя
• рэнесансныя і барочныя жылыя дамы на плошчы
• Бойніцкі заапарк, найбуйнейшы ў Славакіі
• Ліпа караля Мацея, 700-гадовая вялікалістная ліпа, адно з найстарэйшых дрэваў у Славакіі^[1].
• Пячоры

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Бойніцы
• Афіцыйная старонка (славацк.) (ням.) (англ.)
• Бойніцкі замак (славацк.) (англ.) (ням.)
• Бойніцкі курорт (славацк.) (ням.) (англ.) (руск.)
• Фотаздымкі Бойніцаў