Алелькавічы
Родапачынальнік	Алелька
Блізкія роды	Род Бельскіх
Месца паходжання	Вялікае Княства Літоўскае
Падданства	Вялікае Княства Літоўскае
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алелькавічы, Слуцкія — найбуйнейшы праваслаўны вялікалітоўскі арыстакратычны род, адгалінаванне Гедзімінавічаў, роднаснае княжацкаму роду Бельскіх.

Алелькавічы — нашчадкі Уладзіміра Альгердавіча, князя кіеўскага, які пасля скасавання ў 1390-я гады вялікі князем Вітаўтам многіх удзелаў, атрымаў Слуцкае княства. Пасля Уладзіміра Слуцкае княства стала вотчынай нашчадкаў яго старэйшага сына Алелькі Уладзіміравіча. Алельку, а потым яго сыноў разглядалі як прэтэндэнтаў на велікакняжацкі сталец, вакол іх гуртавалася антыягелонская апазіцыя ў ВКЛ. Алелька апроч Слуцка, некаторы час валодаў Лагойскам, а ў 1440 годзе атрымаў Кіеўскае княства — колішні ўдзел свайго бацькі, якое перадаў старэйшаму сыну Сямёну Алелькавічу. Сын апошняга Васіль Сямёнавіч ужо не атрымаў Кіева (яму было нададзена Пінскае княства). Міхаіл Алелькавіч і яго нашчадкі — князі слуцкія, мелі статус удзельных князёў і паноў-радных.

У 16 ст. князі Слуцкія не займалі высокіх дзяржаўных урадаў у ВКЛ, хоць і мелі вялікія фінансавыя сродкі і неаднойчы крэдытавалі гаспадарскі скарб значнымі сумамі. Прычынай гэтаму былі змены грамадска-палітычнай сітуацыі пасля Люблінскай уніі (1569), паніжэнне значэнне вялікалітоўскай арыстакратыі наогул. Асабліва закранула Алелькавічаў, што іх не ўвялі ў Сенат Рэчы Паспалітай і не запрашалі на вальныя соймы, сенатары ад ВКЛ толькі па традыцыі працягвалі называцца панамі-радай. З адмысловага заказу Алелькавічаў вялікалітоўскія паслы на вальных соймах Рэчы Паспалітай неаднаразова выступалі з прапановамі прыняць адпаведнае рашэнне. Тэксты «Оповеданий о местце их милости княжат Слуцких в раде его королевское милости» былі ўнесены ў кнігі Метрыкі ВКЛ.

Да згасання роду ў 1592 годзе Алелькавічы-Слуцкія былі аднымі з найбагацейшых магнатаў у ВКЛ. Належалі да праваслаўнай культурна-асветнай суполкі поруч з Андрэем Курбскім, Канстанцінам Астрожскім, Рыгорам Хадкевічам, Іванам Зарэцкім і іншымі грамадскімі дзеячамі, якія арганізоўвалі праваслаўную адукацыю і кнігадрукаванне ў Заблудаве, Вільні, Астрогу. Князі Сямён і Аляксандр з апошняга мужчынскага пакалення роду перайшлі ўжо ў каталіцтва. Апошняя прадстаўніца роду, дачка Юрыя і пляменніца Сямёна і Аляксандра — Соф’я была жонкай Януша Радзівіла, пасля яе смерці спадчына Алелькавічаў-Слуцкіх перайшла да Радзівілаў.

• Воронин В. А. Князья Олельковичи — претенденты на власть в Великом Княжестве Литовском // Studia Historica Europae Orientalis = Исследования по истории Восточной Европы. — Минск: 2016. — В. 9. — С. 96-126.
• Насевіч В. Л. Генеалагічныя табліцы старадаўніх княжацкіх і магнацкіх беларускіх родаў 12-18 ст. — Мн.: БелЭН, 1993.
• Скеп’ян А. А. Князі Слуцкія. — Мн. : Беларусь, 2013. — 246 с.