Ігар Іванавіч Гермянчук
| Ігар Іванавіч Гермянчук | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||||
|
|||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне |
1 студзеня 1961 |
||||||
| Смерць |
29 красавіка 2002 (41 год) |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Нацыянальнасць | беларус | ||||||
| Грамадзянства |
.svg){kind=small} Беларусь |
||||||
| Партыя | Партыя БНФ | ||||||
| Член у | |||||||
| Адукацыя | |||||||
Ігар Іванавіч Гермянчук (1 студзеня 1961, вёска Стракавічы Светлагорскага раёна — 29 красавіка 2002, Мінск) — беларускі журналіст і грамадскі дзеяч, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 12-га склікання, рэдактар газеты «Свабода», заснавальнік часопісу «Кур'ер».
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў вёсцы Стракавічы Светлагорскага раёна Гомельскай вобласці, навучаўся ў сярэдняй школе-інтэрнаце г. Светлагорска.
Скончыў факультэт журналістыкі БДУ. Адзін з актыўных удзельнікаў незалежніцкага руху 1980-х гг. Удзельнічаў у маладзёжным грамадскім аб’яднанні «Беларуская Майстроўня» (1979—1984). Член БНФ «Адраджэньне».
У 1990 г. у 29-гадовым узросце Гермянчук стаў адным з самых маладых дэпутатаў Вярхоўнага Савета БССР. 11 красавіка 1995 года разам з іншымі дэпутатамі ад Апазіцыі БНФ абвясціў галадоўку пратэсту супраць ініцыяванага Аляксандрам Лукашэнкам рэферэндуму пра дзяржаўную беларуская мова і сімволіку. У ноч на 12 красавіка 1995 дэпутаты былі выкінутыя з залі паседжанняў і жорстка збітыя АМАПам і спецназам.
У 30-гадовым узросце Ігар Гермянчук узначаліў газету «Свабода», якая пры ім зрабілася найбуйнейшым і самым папулярным апазіцыйным выданнем краіны. За антыпрэзідэнцкія публікацыі пракуратура чатыры разы заводзіла на Ігара Герменчука крымінальныя справы. Пад канец 1997 года газета «Свабода» была забароненая, але ўжо ў студзені 1998 г. Ігар Гермянчук здолеў адрадзіць яе пад назвай «Навіны».
Заснавальнік і рэдактар часопісу «Кур'ер».
Смерць і пахаванне
[правіць | правіць зыходнік]Памёр ад раку ў 2002 г. Пахаваны на мінскіх Усходніх могілках[1]. На магіле пастаўлены помнік, створаны скульптарам Канстанцінам Селіханавым і архітэктарам Лявонціем Зданевічам[2].
Зноскі
- ↑ Ігар Гермянчук(недаступная спасылка). Старонкі 524—525 // Уладзімір Арлоў. Імёны Свабоды. (Бібліятэка Свабоды. XXI стагоддзе) — Радыё Свабодная Еўропа/ Радыё Свабода, 2007. — 576 с.: іл. ISBN 978-0929849-14-0
- ↑ Васілюк Таццяна Іванаўна. Зданевіч Лявонцій Ульянавіч, архітэктар, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі 2004 г. (1955 г.н., в. Аркадзія) Архівавана 21 верасня 2019.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Дубавец, С. Майстроўня. Гісторыя аднаго цуду / Сяргей Дубавец; фота А. Канцавога. — [Б. м.] : Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2012, — 457 с.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Ваенныя лісты. Памяці Ігара Герменчука (Сяргей Дубавец успамінае пра Герменчука)
- Мова як апошняя ахвяра дэмакратыі (Ігар Гермянчук расказвае пра праблему мовы ў часопісе «Кур’ер»)
- Члены і калегі ўспамінаюць пра Ігара Герменчука(недаступная спасылка)
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
