Ёван Стэрыя Попавіч
| Ёван Стэрыя Попавіч | |
|---|---|
| сербск.: Јован Стерија Поповић | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 1 (13) студзеня 1806[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 сакавіка 1856[1] (50 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | драматург, паэт, педагог, пісьменнік, адвакат, пісьменнік навуковай фантастыкі |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Подпіс |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Ёван Стэрыя Попавіч (сербск.: Јован Стерија Поповић; 13 студзеня 1806, Вршац — 10 сакавіка 1856, Вршац) — сербскі паэт, празаік, драматург і перакладчык. Лічыцца заснавальнікам сербскай драмы. Першы і адзін з найвыбітнейшых сербскіх камедыяграфаў.
Сын грэка і сербкі. Пасля заканчэння юрыдычнага факультэта працаваў адвакатам, настаўнікам у ліцэі ў горадзе Крагуевац, быў загадчыкам аддзялення міністэрства асветы ў Бялградзе і арганізатарам сербскага тэатральнага і навуковага жыцця, складаў падручнікі.
Літаратурная дзейнасць
[правіць | правіць зыходнік]Літаратурную дзейнасць пачаў з слабых вершаў, прысвечаных грэчаскім героям. Да паэзіі зноў вярнуўся пры канцы жыцця. Ад паэтычнай творчасці перайшоў да гістарычных раманаў і драматургіі, але найбольшага поспеху дасягнуў як камедыяграф. У маладосці падпаў пад уплыў заснавальніка сербскага рамана Мілавана Відакавіча і напісаў раманы «Boj na Kosovu» i «Zoraida». Таксама, як і Відакавіч, намагаўся перанесці сюжэты з замежнай літаратуры на сербскае гістарычнае тло. У адным са сваіх пазнейшых сатырычных твораў («Roman bez romana») кпіў з літаратурных опусаў такога кшталту, крытыкуючы творчасць Відакавіча і яго эпігонаў.
Але перш за ўсё Стэрыя — драматург. Аўтары, якія пісалі драматургічныя творы да яго, не мелі літаратурнага поспеху. Стэрыя — першы пісьменнік, які сур’ёзна займаецца гэтым родам літаратуры, прысвячае сябе тэатру. Піша гістарычныя драмы і камедыі з сучаснага жыцця, якія мелі значна большую папулярнасць. У сваіх камедыях высьмейвае мяшчанства, эгаізм, пыхлівасць і іншыя заганы. Упершыню ўвёў у сербскую літаратуру вобраз простага малога чалавека. Меў выдатнае пачуццё кампазіцыі.
У некаторых гістарычных творах сама гісторыя з’яўляецца адно тлом, на якім адбываецца дзеянне.
Тэатр Ё. С. Попавіч успрымаў як сродак маральнага выхавання і асветы. Пры канцы жыцця выдаў зборнік вершаў.
Перакладаў з грэчаскай і французскай моў.
Творы
[правіць | правіць зыходнік]Драматургія
[правіць | правіць зыходнік]- «Лажа и паралажа»
- «Тврдица»
- «Покондирена тиква»
- «Женидба и удадба»
- «Превара за превару»
- «Волшебни магарац»
- «Смрт Стефана Дечанског»
- «Невидимост или Светислав и Милена»
- «Наход Симеон или несретно супружество»
- «Аjдуци»
- «Скендербег»
Проза
[правіць | правіць зыходнік]- «Боj на Косову»
Зноскі
- ↑ а б в г Biographisches Lexikon zur Geschichte Südosteuropas / Hrsg.: M. Bernath, K. Nehring, Leibniz-Institut für Ost- und Südosteuropaforschung — R. Oldenbourg Verlag, 1974. Праверана 23 верасня 2020.
Тэматычныя сайты | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
| ||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
