Ляўтара Мартынэс
| Ляўтара Мартынэс | ||
.jpg)
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 22 жніўня 1997[1][2] (27 гадоў) | |
| Рост | 177 см[3] | |
| Вага | 72 кг[4] | |
| Пазыцыя | нападнік | |
| Клюбная інфармацыя | ||
| Клюб | Інтэрнацыянале | |
| Нумар | 10 | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2016—2018 2018— |
Расінг Інтэрнацыянале |
46 (22) 206 (103) |
| Зборныя | ||
| 2018— | Аргентына | 56 (22) |
|
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі | ||
Ляўта́ра Марты́нэс (па-гішпанску: Lautaro Martínez; нар. 22 жніўня 1997 году) — аргентынскі футбаліст, нападнік італьянскага клюбу «Інтэрнацыянале» і нацыянальнай зборнай Аргентыны. Першапачаткова намагаўся гуляць цэнтральнага абаронцу ў юнацтве, але пазьней перакваліфікаваўся ў нападніка.
Кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Клюбная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мартынэс з малых гадоў пайшоў па сьлядах бацькі, які таксама быў прафэсійным футбалістам. Займацца футболам пачаў у клюбу роднага гораду «Ліньерс». Яшчэ ў юнацтве таленавітага хлопца запрыкмецілі ў «Расінгу». У выніку ў студзені 2014 году гулец далучыўся да клюбу, але першы час сумаваў па Баіі-Блянцы, і нават хацеў вярнуцца дадому. Толькі дзякуючы таварышу па камандзе, застаўся ў клюбе і здабыў месца ў асноўным складзе рэзэрвовай каманды. У 2015 годзе футбалістам цікавіўся мадрыдзкі «Рэал», але Мартынэс вырашыў застацца ў Аргентыне. Ягоны бацька Марыё пазьней заявіў, што гулец вырашыў застацца ў «Расінгу», бо ня быў падрыхтаваны да сыходу з клюбу[5]. Ягоны дэбют ў аргентынскай лізе адбыўся 1 лістапада 2015 году, калі ён выйшаў на гульнявую пляцоўку на зьмену Дыега Міліта ў пераможным матчы 3:0 супраць клюбу «Крусэра-дэль-Нортэ»[6]. 17 красавіка 2016 году нападнік быў выдалены з поля ў матчы супраць «Архэнтынас Хуніярс» (2:2)[7]. А першы свой гол здабыў ў матчы супраць «Урукану» ў лістападзе 2016 году[7]. Сапраўдны шанец футбаліст атрымаў па атрыманьні пашкоджаньня асноўнага форварда клюбу Лісандра Лёпэса. Мартынэс удала скарыстаўся мажлівасьці, і, атрымаўшы больш гульнявога часу, здабыў у 23 матчах лігі 9 галоў[7][8]. Цікавасьць да гульца адразу зьявілася ў мадрыдзкага «Атлетыка», але гулец зноўку застаўся ў «Расінгу». 27 лютага 2018 году нападнік тройчы трапна ўлучыў мяч у браму бразыльскага «Крузэйру» ў матчы розыгрышу Кубка Лібэртадорэс (4:2). У хуткім часе стала вядома, што Мартынэс далучыцца да складу італьянскага «Інтэрнацыянале».
Мартынэс афіцыйна далучыўся да складу «нэра-дзуры» 4 ліпеня 2018 году і каштаваў мілянцам 22,7 млн эўра. Паводле кантракту тэрмін дамовы павінен быў трываць пяць гадоў[9]. Нападнік пачаў забіваць за свой новы клюб яшчэ ў перадсэзонных таварыскіх матчах. Дэбют у Сэрыі А адбыўся 19 жніўня, калі гулец зьявіўся ў матчы супраць «Сасуолё», дзе «Інтэр» трываў паразу зь мінімальным лікам 1:0[10]. 29 верасьня на Сан-Сыра футбаліст пацэліў мяч у браму «Кальяры», а гаспадары пеоамаглі зь лікам 2:0 . Толькі ў другой палове сэзону 2018—2019 гадоў аргентынец пачаў зьяўляцца ў кожным матчы, бо ягоны зямляк Маўра Ікардзі прапусьціў шэраг матчаў з асабістых прычынах[11]. У сваім першым матчы мілянскім дэрбі Мартынэс спачатку асыставаў Матыясу Вэсына, а потым у другой палове сам адзначыўся голам з пэнальці, дзякуючы часу «Інтэрнацыянале» выгуляў «Мілян» зь лікам 3:2[12]. У выніку «нэра-дзуры» здабылі 3 месца ў розыгрышу Сэрыю А, упершныю такое высокае з сэзону 2011—2012 гадоў.
2 кастрычніка 2019 году Мартынэс здыбаў свой першы гол у Лізе чэмпіёнаў у матчы супраць «Барсэлёны», аднак гэта не выратавала італьянцаў ад паразы (2:1). 17 жніўня 2020 году аргентынец двойчы ўлучыў мяч у браму данецкага «Шахтару» (5:0), здабыўшы для клюбу квіток у фінал Лігі Эўропы 2020 году. 8 сакавіка 2022 году Мартынэс забіў год у матчы супраць «Лівэрпула» на Энфілдзе, чым здабыў для клюбу перамогу зь лікам 0:1.
Міжнародная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мартынэс з 2017 году пачаў прыцягвацца да зборных Аргентыны розных узростаў. 12 сакавіка 2018 году Мартынэс атрымаў свой першы выклік у нацыянальную зборную Аргентыны на таварыскія матчы супраць зборных Італіі і Гішпаніі[13]. 27 сакавіка ён дэбютаваў у матчы супраць гішпанцаў, зьмяніўшы на пляцоўцы Гансалё Ігуаіна[14]. У траўні 2018 году ён быў далучыны да заўякі зборнай Аргентыны на чэмпіянат сьвету 2018 году, але пазьней быў выкрасьлены зь сьпісу[15][16]. У таварыскім матчы ў канцы 2018 году супраць зборнай Іраку забіў свой першы гол за зборную[17]. Наступным годам дэбютаваў у розыгрышу Кубка Амэрыкі 2019 году, дзе поруч з таварышамі здабыў бронзавыя мэдалі. 10 верасьня 2019 году ў таварыскім матчы супраць зборнай Мэксыкі адзначыўся хет-трыкам (4:0).
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]«Інтэрнацыянале»:
- Чэмпіён Італіі: 2021, 2024
- Уладальнік Кубка Італіі: 2022, 2023
- Уладальнік Супэркубка Італіі: 2021, 2022, 2023
Аргентына:
- Чэмпіён сьвету: 2022
- Уладальнік Кубка Амэрыкі: 2021, 2024
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в Lautaro Martínez // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в Lautaro Martínez // FBref.com (мн.)
- ^ а б Almanacco illustrato del calcio (італ.) — Panini, 2022. — P. 229. — ISSN 1129-3381
- ^ а б Almanacco illustrato del calcio (італ.) — Panini, 2018. — P. 229. — ISSN 1129-3381
- ^ Siffredi, Charly (21 November 2017). «Lautaro Martinez’s father reveals rejection of Real Madrid in 2015». Marca.
- ^ Edwards, Danie (17 February 2017). «Coveted by Arsenal & Real Madrid: Meet Racing Club’s whizzkid Lautaro Martinez». Goal.
- ^ а б в Estevez, Martin (10 May 2017). «Lautaro Martínez, tradición familiar». El Grafico.
- ^ «Report: Atletico Madrid Inks Rising Argentine Star Lautaro Martinez to Long-Term Deal». Sports Illustrated.
- ^ Strachan, Iain (4 July 2018). «Lautaro Martinez completes Inter move». Goal.
- ^ Marcovitch, Joe (19 August 2018). «Sassuolo 1-0 Inter: Report, Ratings & Reaction as the Nerazzurri Slip to Defeat in Serie A Opener». 90min.
- ^ Tomás Pavel; Ibarra Meda (15 February 2019). «Lautaro Martinez, Mauro Icardi’s worthy successor at Inter». Ronaldo.com.
- ^ «Milano is still Nerazzurro: Milan 2-3 Inter!». Inter Milan.
- ^ «Lista de convocados». AFA.
- ^ «WATCH: Isco Hat Trick Leads Spain’s 6-1 Rout Over Messi-Less Argentina». Sports Illustrated
- ^ «Revealed: Every World Cup 2018 squad». Goal.
- ^ «Icardi cut from Argentina’s 23-man World Cup squad». Goal.
- ^ Creek, Stephen (12 October 2018). «Inter’s Lautaro Martinez thrilled with debut Argentina goal». Goal.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Інтэрнацыянале — цяперашні склад
|
|---|
|
1 Зомэр · 2 Думфрыс · 6 дэ Врэй · 7 Зялінскі · 8 Арнаутавіч · 9 Цюрам · 10 Л. Мартынэс · 11 Карэа · 12 Дзі Джэнара · 13 Х. Мартынэс · 15 Ачэрбі · 16 Фратэзі · 17 Б’юкенэн · 20 Чалганоглу · 21 Асьляні · 22 Мхітаран · 23 Барэльля · 28 Павар · 30 Аўгусту · 31 Бісэк · 32 Дымарка · 36 Дарміян · 42 Палясіяс · 95 Бастоні · 99 Тарэмі · Раду · Трэнэр: Індзагі |
| |||||
| |||||
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
