Любень
| Любень лац. Lubień | |
| Luben | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Lubo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Любін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Любень» | |
Любень, Любін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Любін або Любен (Lubin, Luben) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -люб- (імёны ліцьвінаў Любейка, Любш, Любарт; германскія імёны Liubbecha, Lubisch, Lubert) паходзіць ад гоцкага liufs[2], германскага leuba, стараверхненямецкага liub 'лю́бы, каханы, мілы, прыемны'[3].
У Прусіі бытавала імя Lubene / Lubin (1331 год)[4]. У 1607 і 1637 гадох у Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Reinholdus Lubenau, Regiomontanus Borussus[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wissegaude vnd Lubenne… sie wonen im Brandenburgischen gebite (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[6]; Псковскыхъ пословъ 5 мужь Михаила Любиновича и дружину его (Пскоўскі другі летапіс)[7]; шестдесятъ чоловековъ Мемижское и Свирянское волости на имя… а Якуба Корбутевича, а Любоня брата его (5 ліпеня 1507 году)[8]; бояре путные к тому двору Мусницкому… Любен Петрашевич (1 ліпеня 1542 году)[9]; Szydziuk Lubynic (1558 год)[10]; Bartlomiey Luben (20 лістапада 1604 году)[11]; Abram Lubenowicz Mieszczanin (Kieydanski) (1624 год)[12]; Jozeph Lubenowicz (1624 год)[13]; Lubienie (1744 год)[14]; Kazimierz Luben (1759 год)[15]; Stanisławem Lubenem Protunc Pisarzem y Całym Szlachetnym Magistratem (1763 год)[16]; Uczciwy Maciey Luben Obywatel Kieydanski (1764 год)[17]; My Jakub y Anna z Lubenow Stankiewiczowie Małżąkowie Obywatele Miasta Kieydanskiego (1798 год)[18].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Любень — водца крыжакоў у Літву з ваколіцаў Караляўцу
- Балтрамей Любень — кейданскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1604 годзе
Лубені (Łubień) — прыгонныя зь вёскі Саболкаў (каля Лынтупаў), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[19].
У 1905 годзе існаваў фальварак Любенішкі ў Верхнянскай воласьці[20].
На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Любінічы, на гістарычнай Лідчыне — Любянцы.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1022.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 158.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 159.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 53.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 176, 388.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 698.
- ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 12.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. С. 201.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 22.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 556.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 21, 28.
- ^ Ragauskaitė A. Kėdainiečių (lietuvių, lenkų) pavardžių formavimosi tendencijos XVII—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 77, 2017. P. 59.
- ^ Ragauskaitė A. XVII a. kėdainiečių asmenvardžių darybos tendencijos // Baltu filoloģija. T. 27, nr. 1 (2018). P. 107.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Ragauskaitė A. Kėdainiečių vyrų įvardijimo tendencijos XVIII a. Kėdainių istorijos šaltiniuose // Baltu filoloģija. T. 31, nr. 1, 2022. P. 84.
- ^ Ragauskaitė A. Language contact between Lithuanian and Polish in the historical anthroponymy of Kėdainiai town of the seventeenth and eighteenth centuries // Acta Baltico-Slavica. Nr. 45, 2021. P. 3.
- ^ Ragauskaitė A. Kėdainiečių (lietuvių, lenkų) pavardžių formavimosi tendencijos XVII—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 77, 2017. P. 65.
- ^ Ragauskaitė A. Kėdainiečių (lietuvių, lenkų) pavardžių formavimosi tendencijos XVII—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 77, 2017. P. 64.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 74.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 137.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
