Лех Валэнса
польск. Lech Wałęsa
Прэзыдэнт Польшчы
22 сьнежня 1990 — 22 сьнежня 1995
Папярэднік:	Войцех Ярузэльскі Рышард Качароўскі (у выгнаньні)
Наступнік:	Аляксандар Квасьнеўскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	29 верасьня 1943(1943-09-29)[1][2][3][…] (80 гадоў) Папова, Куяўска-паморскае ваяводзтва
Партыя:	Выбарчая акцыя „Салідарнасьць“[d]
Сужэнец:	Данута Валэнса
Дзеці:	Яраслаў Валэнса
Узнагароды:	мэдаль Эрнста Ройтэра[d] (9 чэрвеня 2009) Фрыт Орд[d] (1982) прэмія ПАСЕ «Правы чалавека»[d] прэмія Свабоды[d] (1989) прэмія «Манісманія»[d] (1981) Pacem in Terris Award[d] (2001) Integrity Award[d] (1986) Jan Karski Freedom Award[d] (2007) Kisiel Prize[d] (2005) мэдаль «За службу дэмакратыі»[d] (красавік 1999) залатая таблічка Амэрыканскай акадэміі дасягненьняў[d] ганаровы грамадзянін Будапэшту[d] (2011) прэмія „Point Alpha“[d] (2013) Осгар[d] (2004) ганаровы доктар Гданьскага ўнівэрсытэту[d] (20 сакавіка 1990) Чалавек року паводле Financial Times[d] (1980) ганаровы грамадзянін Гданьску[d] Q126416243? (16 ліпеня 1991) ганаровы доктар Унівэрсытэту Парыжу VIII[d] (1 кастрычніка 1983, 1983)
Лех Валэнса ў Вікісховішчы

Лех Валэ́нса (польск. Lech Wałęsa; нар. 29 верасьня 1943 году, Папова) — польскі грамадзкі й дзяржаўны дзяяч, прэзыдэнт Польшчы (1990—1995).

Зь сялянскай сям’і. У 1967—1987 гг. электрык судабудаўнічага завода ў Гданьску. Актыўны ўдзельнік масавага страйку ў Гданьску ў сьнежні 1970 году, за што падрынуўся перасьледу ўладаў. Адзін з заснавальнікаў напаўлегальных вольных прафзьвязаў (1978 г.). У жніўні 1980 году ачоліў страйкераў судавэрфі, быў старшынём міжзаводаўскага страйкама. Зь верасьня 1980 году лідэр масавага грамадзкага руху «Салідарнасьць», старшыня выканаўчага органа прафзьвязнага аб’яднаньня «Салідарнасьць». У сьнежні 1981 — лістападзе 1982 быў інтэрнаваны. Да канца 80-х быў адным з самых відных дзеячоў польскае апазыцыі. Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі міру (1983).

п а р Кіраўнікі Польшчы (з 1918)
Польская Рэспубліка (1918—1939)	Юзэф Пілсудзкі (1918—1922) Габрыель Нарутовіч (1922—1922) Мацей Ратай (1922, в. а.) Станіслаў Вайцехоўскі (1922—1926) Мацей Ратай (1926, в. а.) Ігнацы Масьціцкі (1926—1939)
Урад у выгнаньні (1939—1990)	Уладзіслаў Рачкевіч (1939—1947) Аўгуст Залескі (1947—1972) Станіслаў Астроўскі (1972—1979) Эдвард Рачынскі (1979—1986) Казімеж Сабат (1986—1989) Рышард Качароўскі (1989—1990)
Польская Народная Рэспубліка (1944—1989)	Баляслаў Берут (1944—1952) Аляксандар Завадзкі (1952—1964) Эдвард Охаб (1964—1968) Марыян Спыхальскі (1968—1970) Юзэф Цыранкевіч (1970—1972) Генрык Яблонскі (1972—1985) Войцех Ярузэльскі (1985—1989)
Польская Рэспубліка (ад 1989)	Войцех Ярузэльскі (1989—1990) Лех Валэнса (1990—1995) Аляксандар Квасьнеўскі (1995—2005) Лех Качынскі (2005—2010) Браніслаў Камароўскі (2010, в. а.) Багдан Барусевіч (2010, в. а.) Гжэгаж Схятына (2010, в. а.) Браніслаў Камароўскі (2010—2015) Анджэй Дуда (з 2015)