Кевін Рад
прэм’ер-міністар Аўстраліі[d]
27 чэрвеня 2013 — 18 верасьня 2013
Папярэднік	Джулія Гілард
Наступнік	Тоні Эбат
міністар замежных справаў Аўстраліі[d]
14 верасьня 2010 — 22 лютага 2012
Папярэднік	Stephen Smith[d]
Наступнік	Bob Carr[d]
прэм’ер-міністар Аўстраліі[d]
3 сьнежня 2007 — 24 чэрвеня 2010
Папярэднік	Джон Говард
Наступнік	Джулія Гілард
сябра Палаты прадстаўнікоў Аўстраліі[d]
3 кастрычніка 1998 — 22 лістапада 2013
Папярэднік	Graeme McDougall[d]
Наступнік	Terri Butler[d]
старшыня Садружнасьці нацыяў[d]
27 чэрвеня 2013 — 18 верасьня 2013
Папярэднік	Джулія Гілард
Наступнік	Тоні Эбат
Australian Ambassador to the United States of America[d]
з 20 сакавіка 2023
Папярэднік	Arthur Sinodinos[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	21 верасьня 1957(1957-09-21)[1][2][3] (66 гадоў) Nambour[d], Кўінзлэнд, Аўстралія
Партыя:	Аўстралійская працоўная партыя[d]
Сужэнец:	Thérèse Rein[d]
Адукацыя:	Yale-China Chinese Language Center[d] National Taiwan Normal University[d]
Узнагароды:
Кевін Рад у Вікісховішчы

Кевін Рад (па-ангельску: Kevin Rudd; нар. 21 верасьня 1957, Намбур, Кўінзлэнд, Аўстралія) — аўстралійскі палітычны дзяяч. Быў дэпутатам ніжняй палаты парлямэнту Аўстраліі з 3 кастрычніка 1998 году да 22 лістапада 2013 году. Лідэр аўстралійскай Лейбарысцкай партыі (4 сьнежня 2006 — 24 чэрвеня 2010 і 26 чэрвеня — верасень 2013). Прэм’ер-міністар Аўстраліі (3 сьнежня 2007 — 24 чэрвеня 2010). Міністар замежных справаў Аўстраліі з 14 верасьня 2010 году па 22 лютага 2012 году.

3 сьнежня 2007 года Кевін Рад ўступіў на пасаду прэм’ер-міністра. Генэрал-губэрнатар Майкл Джэфэры прыняў ад яго прысягу. Рад — першы прэм’ер-міністар, які прыняў прысягу Каралеве ў сваім офісе. Кевін Рад — першы прэм’ер-міністар Аўстраліі, чыя партыя на ўсеагульных выбарах, якія праводзіліся з дня заканчэньня Другой сусьветнай вайны, не атрымала большасьці галасоў выбаршчыкаў Новага Паўднёвага Ўэйлзу або штату Вікторыі.

Пасьля таго, як Кевін Рад анансаваў новы падатак на горназдабываючыя кампаніі, ён быў ссунуты з пасады лідэра лейбарыстаў, і пакінуў 24 чэрвеня 2010 пасаду кіраўніка кабінэту. Лідэрам партыі і прэм’ер-міністрам стала Джулія Гілард, якая да гэтага займала пасаду віцэ-прэм’ера.

Пасьля сыходу з пасады прэм’ер-міністра ў тым самым годзе Рад стаў міністрам замежных спраў Аўстраліі. У лютым 2012 годзе сышоў з пасады з-за падазрэньняў у тым, што ён плянуе пераняць у Джуліі Гілард старшынства ў партыі. Неўзабаве Гілард папрасіла правесьці апытаньне сярод чальцоў Парлямэнту, якія належалі да кааліцыі, у якім за Рада прагаласавала меншасьць.

Унутраная барацьба ў партыі працягнулася і ў чэрвені 2013 прыхільнікі Рада пачалі заклікаць, каб Рада пазмагаўся з Гілард за старшынства ў партыі. Гілард адказала просьбай правеці вырашальнае галасаваньне за старшынства партыі, у выніку якога пераможаны сышоў бы з палітыкі. Рад згадзіўся на гэта і 26 чэрвеня 2013 году перамог у гэтым галасаваньні, у выніку чаго зноў стаў лідарам партыі. На наступны дзень ён заступіў на пасаду прэм’ер-міністра. Пазыцыі партыі пагоршыліся і на агульных выбарах 7 верасьня партыя саступіла лібэральна-нацыянальнай кааліцыі. Рад застаўся дэпутатам, але праз два месяцы сышоў з палітыкі.