Када́чы (па-японску: 小太刀, літ. «маленькі тачы») — японскі меч, дужа кароткі, как лічыцца дайто (доўгім мячом) і дужа доўгі, каб лічыцца кінжалам. Праз памер яго можна было вельмі хутка выхапіць, а таксама фэхтаваць. Ён мог ужывацца там, дзе рухі былі сьціснутыя (або падчас атакі плячом да пляча). Бо гэты меч быў карацей 2-х сяку (ля 60 см), у пэрыяд Эда яго дазволена было насіць ня толькі самураям, але й гандлярам.

Кадачы паглядае па даўжыні на вакідзасі, і хоць іх клінкі значна адрозьніваюцца па канструкцыі, кадачы й вакідзасі настолькі падобныя па тэхніцы выкарыстаньня, што іх нярэдка блытаюць. Галоўнае адрозьненьне складаецца ў тым, што ккдачы звычайна шырэй вакідзасі. Апроч таго, кадачы заўжды насіўся ў адмысловай перавязі выгібам ўніз (як тачы), падчас чаго вакідзасі насілі заторкнутым за абі выгібам ляза дагары. У адрозьненьне ад іншых відаў японскае зброі, кадачы звычайна не насіўся ані зь якім іншым мячом (пр.: катану й вакідзасі звычйна насілі разам).

• Дайсё