İqnati Yulianoviç Kraçkovski
Игнатий Юлианович Крачковский
Doğum tarixi	4 (16) mart 1883[1] və ya 1883[2]
Doğum yeri	Vilna,Rusiya imperiyası
Vəfat tarixi	24 yanvar 1951
Vəfat yeri	Leninqrad (Sankt-Peterburq) SSRİ
Dəfn yeri	Literatorski mostki[d]
Elm sahələri	ərəbşünaslıq, şərqşünaslıq
Elmi dərəcəsi	filologiya elmlər doktoru
Elmi adı	professor
İş yerləri	LDU, REA Şərqşünaslıq İnstitu
Təhsili	Sankt-Peterburq Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsi[d]
Elmi rəhbərləri	Bartold V.V., Turayev B.A., Kokovtsev P.K., Rozen V.R., Mednikov N.A., Şmidt A.E.
Tanınmış yetirmələri	Şumovski T.A., Belyayev V.İ., Qryazneviç P.A., Dolonina A.A., Şidfar B.Y., Frolova O.B.
Üzvlüyü	SSRİ Elmlər Akademiyası
Mükafatları	1951

İqnati Kraçkovski Yulianoviç (4 (16) mart 1883^[1] və ya 1883^[2], Vilnüs^[1] – 24 yanvar 1951^[1][3] və ya 1951^[2], Leninqrad^[1]; rus. Игнатий Юлианович Крачковский) — rus ərəbşünası, sovet ərəbşünaslıq məktəbinin yaradıcılarından biri, akademik (1921), İslam Ensiklopediyasının ilk nəşrinin müəlliflərindən biri.

Peterburq Universitetinin Şərq dilləri fakultəsini bitirmişdir (1905). 1918-ci ildən SSRİ-nin bir sıra ali məktəblərinin, xarici akademiyaların və şərqşünaslıq cəmiyyətlərinin üzvü olmuşdur.

450-dən artıq elmi əsərin müəllifidir. Qurani-Kərimi rus dilinə tərcümə etmişdir. Kraçkovski Nizaminin "Leyli və Məcnun" əsərinin mənbələrini araşdırmış, həmin əfsanənin islamdan əvvəl ərəblər arasında dolaşdığını göstərmişdir.

• "Поэтическое творчество Абу-л-Атахии" ("Записки Восточного Отделения Императорского Русского Археологического Общества", т. XVIII);
• "Arabica" ("Византийский Временник", т. XIII—XIV);
• "Мутанабби и Абу-л-Ала" ("Записки Восточного Отделения", т. XIX);
• "Новозаветный апокриф в арабской рукописи" ("Византийское Время", т. XIV);
• "Восточный факультет университета святого Иосифа в Бейруте" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1910);
• "Легенда о святом Георгии Победоносце в арабской редакции" ("Живая Старина", т. XIX);
• "Поэт корейшитской плеяды" ("Записки Восточного Отделения", т. ХХ);
• "Исторический роман в современной арабской литературе" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1911);
• "Abu-Hanifa ad-Dinaweri" (Лейден, 1912);
• "Хамаса Бухтури и ее первый исследователь в Европе" ("Записки Восточного Отделения", т. XXI);
• "Из эфиопской географической литературы" ("Христианский Восток", т. I);
• "Из арабской печати Египта" ("Мир Ислама", т. I);
• "К описанию рукописей Ибн-Тайфура и ас-Сули" ("Записки Восточного Отделения" т. XXI);
• "Одна из мелькитских версий арабского синаксаря" ("Христианский Восток", т. II);
• "Арабские рукописи городской библиотеки в Александрии" ("Записки Восточного Отделения", т. XXII) "Абу-л-Фарадж ал-Ва’ва Дамасский. Материалы для характеристики поэтического творчества" (Петроград, 1914).

• Долинина А. А. Игнатий Юлианович Крачковский как исследователь арабской литературы. Народы Азии и Африки 1985. № 2. С. 107—117.
• Долинина А. А. Из наследия академика И. Ю. Крачковского. Петербургское востоковедение, Вып.8. 1996. С.562-564.

• Русский биографический словарь
• Биография на Rin.ru
• Институт восточных рукописей
• Крачковский Игнатий Юлианович

1. ↑ ^{1 2 3 4 5} Грязневич П. А. Крачковский Игнатий Юлианович // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохорова 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1973. Т. 13 : Конда — Кун. С. 356.
2. ↑ ^{1 2 3} Люди и судьбы. Биобиблиографический словарь востоковедов - жертв политического террора в советский период (1917-1991) (rus.). СПб: Петербургское Востоковедение, 2013. 496 с. — (Социальная история отечественной науки о Востоке) ISBN 978-5-85803-225-0
3. ↑ Ignatij Ûlianovič Kračkovskij // AlKindi.