La ortografía del portugués ta basada nel alfabetu llatín, y fai usu del acentu agudu, el acentu circunflexu, el acentu grave, la tilde, y la cedilla, pa denotar el acentu prosódicu, l'apertura de vocales, la nasalización, y otros cambeos de soníu. Les lletres acentuaes y los dígrafos nun se cunten como calteres separaos pal orde alfabéticu.

Una llista completa de soníos, diptongos, y les sos ortografíes principales, ta dada na fonoloxía del portugués. Pa más información alrodiu de les lletres y dígrafos, vease'l alfabetu del portugués.

Esiste la idea xeneralizada de que la ortografía ye más perfecta cuanto más s'afai a la fonética. Esto ye válidu pa una llingua que'l so númberu de falantes sía relativamente pequeñu y non presente grandes variaciones dialeutales o socialectales, dexando tamién de ser válidu nel casu de llingües como'l portugués, con una gran distribución xeográfica. Nestos últimos casos, ye imposible uniformar una escritura, pos una grafía vuélvese fonética pa una variante del idioma, pero non pa otra.

Asina, nel casu del portugués, pa escribir fonéticamente, por casu, el númberu "20", podría utilizase eventualmente les grafíes bint, vint, vintchi, vinte, vinti, según escoyérase la pronunciación popular de Porto, Lisboa, Rio de Janeiro, Curitiba o Luanda. Esto demuestra que, pa una llingua grande, la escritura totalmente fonética nun ye vidable.

• Alcuerdu ortográficu de la llingua portuguesa de 1990
• Idioma portugués
• Gramática del portugués

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Ortografía del portugués.