Mar de la China Meridional
Situación
Tipu	mar
Parte de	Océanu Pacíficu
Coordenaes	12°N 113°E / 12°N 113°E / 12; 113
Datos
Superficie	3 500 000 km²
Fondura	5559 m

El mar de la China Meridional o mar del Sur de China, simplificáu mar de la China (chinu: 南海, pinyin: Nán Hǎi, lliteralmente «Mar del Sur») y tamién conocíu en Filipines como mar Occidental de Filipines^[1] (n'inglés West Philippine Sea), ye un mar marxinal del océanu Pacíficu. Entiende l'área llindada pola mariña oriental asiática, dende Singapur hasta'l estrechu de Taiwán, y les islles de Borneo y l'archipiélagu de les Filipines. Abarca aproximao 3 500 000 km², un millón de quilómetros cuadraos más que'l mar Mediterraneu y dos millones más que'l golfu de Méxicu.

Hai cientos de pequeñes islles nel mar de la China Meridional, que s'arrexunten n'archipiélagos y que la so soberanía ye oxetu de reclamaciones poles naciones vecines. Esta competencia reflexar na diversidá de nomes utlilizados en tales islles y nel mesmu mar.

La Organización Hidrográfica Internacional define'l mar de la China Meridional, estendiéndose según una direición SO-NE. La so llende sur ye'l paralelu 3°S ente la islla de Sumatra y Kalimantan (estrechu de Karimata); la so llende norte ye l'estrechu de Taiwán (ente la punta norte de la islla de Taiwán a la mariña de la provincia china de Fujian). El golfu de Tailandia bordia'l mar de la China Meridional escontra l'oeste.

Los Estaos y territorios que bordien el mar de la China Meridional son (dende'l norte en direición de les manes del reló): China, Macáu, Ḥong Kong, Taiwán, Filipines, Malasia, Brunéi, Indonesia y Vietnam.

Los principales ríos que desagüen nel mar son: el ríu de les Perlles (2.200 km), el ríu Min y el ríu Jiulong, en China; el ríu Coloráu (1.149 km) en Vietnam; el ríu Mekong, el ríu Rajang nel estáu malayu de Pahang; y el ríu Pasig, en Filipines.

El mar estiéndese al traviés d'una plataforma continental. Mientres la última glaciación, los niveles del mar en tol mundu yeren dellos cientos de metros inferiores a los actuales y la islla de Borneo formaba parte del continente asiáticu.

Hai más de 200 islles y petones identificaos nesti mar, de los que 104 pertenecen a les islles Spratly, archipiélagu que la so zona económica esclusiva entiende 729 000 km². La mayor d'estes islles ye Taiping o Itu Aba, que tien 1,5 km de llargu y una altitú media de 3,8 m.

Les escavaciones realizaes a principios del añu 2000 nel sitiu de Oc Eo, nel sur de Vietnam, dexen entender meyor una cultura que, siquier nel III sieglu d. C, tomaba les actuales Vietnam, Camboya y Tailandia. Esta cultura caltenía rellaciones con China y les influencies indies nella yeren evidentes, con estatues de Buda y Visnú. Los buques estranxeros llegaben a Oc Eo a intercambiar mercancíes.

Denys Lombard (1938-1998), especialista indonesiu n'Asia oriental y Asia sudoriental, vía nel mar de la China Meridional «un Mediterraneu del Estremu Oriente», un llugar d'intercambios comerciales y culturales ente les distintes riberes, china, indochina y insulindia.

Dos archipiélagos nel mar de la China Meridional, les islles Paracelso y les islles Spratly, son motivu d'una disputa territorial^[2] ente les naciones costeres de China, Taiwán, Filipines, Malasia, Brunéi, Indonesia y Vietnam, tantu por razones nacionalistes como económiques (probablemente hai ellí depósitos de petroleu y gas) y estratéxiques (atopar nuna ruta marítima bien allegada).

• Mar de la China Oriental
• Mar de Filipines
• Islles del Mar de la China Meridional
  • Ocupación filipina de les islles del Mar de la China Meridional

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Mar de la China Meridional.