Falsifikazioon, au Falsifizierig (vo lat. falsificare „as falsch erkenne“) oder Widerleegig, isch dr Bewiis, ass en Ussaag, Methoode, Theese, Hüpotheese oder Theorii ungültig isch. Ussaage oder Sachverhält, z. B. experimentelli Ergääbniss, wo son e Ungültigkäit chönne bewiise, häisse „Falsifikatoore“.

E Falsifikazioon bestoot us em Bewiis, ass verschiideni Aanaame von ere falsifizierte Theorii oder mit Aanaame, wo unabhängig drvo as woor akzeptiert si, mitenand unveräinbaar (inkonsistänt) si bzw. sich widerspräche.

E Grundfroog in dr Wüsseschaftstheorii isch, öb und wie wüsseschaftligi Theorie chönne überbrüeft wärde. D Vorstellig, ass mit äinzelne Experimänt d Wooret von ere Theorii chönn festgstellt wärde (sog. Werifizierig), drifft in vile Fäll nit zue. Vo dr wüsseschaftstheoretische Aanaam, ass sonigi Brüefige d Grundlaag vo dr Bewärdig vo Theorie, öb si guet si, daarstelle, e sognennte Werifikazionismus, dänkt zum Bispil dr Karl Popper ass si nid funkzionieri. Är setzt uf e sognennte Falsifikazionismus, wo bedütet, ass mä von ere Theorii mindestens sött bewiise chönne, öb si falsch isch - und e Charakteristikum vo valiide wüsseschaftlige Theorie isch, ass son e Falsifikazioon überhaupt mööglig isch. Dorum chönn mä theoreetischi Ussaagen au denn, wemm mä si nit cha bewiise, grundsätzlig as „vorlöifig akzeptaabel“ lo gälte, bis mä si cha widerleege.

Noch dere Uffassig muess mä falsifizierti Theorie verwärfe und s äinzige Inträssi an ene isch nume no wüsseschaftsgschichtlig.

Vom klassische Falsifikazionismus säit mä, ass vom ene methodoloogische Standpunkt d Falsifizierig vo äinere Ussaag die ganzi Theorii, wo si sich druf basiert, nid umbedingt müess verwärfe. Zum Bispil cha dr Gegestandsberiich vo dr Theorii iigschränkt oder äinzelni Aanaame chönne dr Theorii aabasst wärde.

Dr Ardikel «Falsifikation» uf dr dütsche Wikipedia

• M. Kranz: Widerlegung. In: Historisches Wörterbuch der Philosophie.