Die Sint Pieterskerk (Duits Petrikirche, Lets Svētā Pētera Evaņģēliski luteriskā baznīca - "Evangelies-Lutherse Sint Pieterskerk") was tydens die Middeleeue die hoofkerk van Riga, die hoofstad van Letland. Die eerste verwysing na die kerkgebou - die belangrikste in Riga naas die domkerk - dateer uit die jaar 1209. Die kerk word as een van die meesterwerke van Noord-Duitse baksteenboukuns in die Oosseegebied beskou.

Die huidige Renaissance-gebou het in drie boufases ontstaan - die sentrale gedeelte gedurende die 13de eeu, die koor met kapelkrans, wat deur Johann Rumeschottel ná 1408 volgens die voorbeeld van Rostock se Maria-kerk, en die toring, waarvan die ontwerp aan Hamburg se Sint-Michaelis-kerk ontleen is, vanaf die 15de eeu.

Die oudste gedeeltes van die gebou, wat tot vandag toe bewaar gebly het, is tussen 1408 en 1409 deur die plaaslike gilde van koopmans in die Gotiese styl opgerig. Die invloedryke Hanseatiese koopmans het openlik meegeding met die Domkerk van Riga, wat as setel van die aartsbiskop gedien het, en het besluit om 'n meer indrukwekkende kerkgebou te bou. Die Sint Pieterskerk is in die loop van eeue verskeie kere - onder meer ná 'n aantal brande in die 15de eeu - omgebou, en sy eerste houttoring het in 1491 ontstaan.

Met 'n hoogte van 136 meter was hierdie toring een van die hoogste geboue in die destydse Europa. 'n Altaarbeeld in die kerk se Mariakapel, wat deur Albrecht Dürer geskep is, is in 1524 tydens 'n Protestantse beeldestorm vernietig.

Die houttoring is altesaam vier keer verniel, vir die eerste keer in 1666 en vir die laaste keer op 29 Junie 1941, toe Riga met artillerievuur bestook is. Die kerk het destyds afgebrand en die toring ineengestort. Die heropbou het in 1973 begin, en die kerk is van 'n hysbak voorsien wat besoekers na die tweede galery van die toring teen 'n hoogte van 72 meter neem. Die toring se dakstoel is van yster vervaardig om brande te voorkom, terwyl sy spits van 'n goue haan, die sogenaamde Petergailis as simbool vir Riga se vasbeslotenheid om die stad te herbou, voorsien is.^[1]

Tydens elke heropbou is 'n glas vanuit die toringspits na benede gegooi, en die aantal skerwe, waarin die glas gebreek het, het die eeue versinnebeeld oor wat die toring sou staan. Gedurende die tweede heropbou het die glas in 'n hoop strooi beland en net in twee dele gebreek. Tydens die laaste heropbou in 1973 het die glas 'n talle stukkies gebreek, en die bewoners van Riga is nou oortuig dat die Sint Pieterskerk tot in alle ewigheid sal staan.

Wikimedia Commons bevat media in verband met Sint Pieterskerk, Riga.