Ségolène Royal
Ségolène Royal in 2012
Minister van ekologie, volhoubare ontwikkeling, en energie
Ampstermyn 2 April 2014 – 10 Mei 2017
Eerste minister	Manuel Valls Bernard Cazeneuve
Voorafgegaan deur	Philippe Martin
Opgevolg deur	Nicolas Hulot
Voorsitter van die Gewestelike Raad van Poitou-Charentes
Ampstermyn 30 Maart 2004 – 21 April 2014
Voorafgegaan deur	Élisabeth Morin
Opgevolg deur	Jean-François Macaire
Minister van bewaring en lewenswyse
Ampstermyn 2 April 1992 – 29 Maart 1993
Eerste minister	Pierre Bérégovoy
Voorafgegaan deur	Brice Lalonde
Opgevolg deur	Michel Barnier
Adjunk van die Nasionale Vergadering vir Deux-Sèvres se 2de Kiesafdeling
Ampstermyn 19 Junie 2002 – 19 Junie 2007
Voorafgegaan deur	Jean-Pierre Marché
Opgevolg deur	Delphine Batho
Ampstermyn 2 April 1993 – 4 Julie 1997
Voorafgegaan deur	Jean-Pierre Marché
Opgevolg deur	Jean-Pierre Marché
Ampstermyn 23 Junie 1988 – 2 Mei 1992
Voorafgegaan deur	Proporsionele verteenwoordiging
Opgevolg deur	Jean-Pierre Marché
Persoonlike besonderhede
Gebore	22 September 1953 (1953-09-22) (70 jaar oud) Dakar, Frans-Wes-Afrika (tans Senegal)
Politieke party	Parti Socialiste
Eggenoot/-note	François Hollande (1978–2007)
Alma mater	Nancy 2 University Institut d'Études Politiques de Paris École nationale d'administration
Handtekening

Ségolène Royal, gebore Marie-Ségolène Royal (sego'lɛn ʁwa'jal) (Dakar, Senegal, 22 September 1953) is 'n Franse politikus en was die Sosialistiese Party van Frankryk (PS) se kandidaat vir die presidentsverkiesing in 2007.

Sy is sedert Junie 2002 lid van die Franse parlement vir Deux-Sèvres en beklee sedert Augustus 2004 ook die amp van voorsitter van die Gewestelike Raad van Poitou-Charentes.

Presidentsverkiesing in 2007

In haar verkiesingsveldtog wat in 2006 begin het, het Royal veral haar charismatiese persoonlikheid gebruik om as die moontlike eerste vroulike President van Frankryk 'n stuk geskiedenis te skryf.

In plaas van 'n presiese politieke houding ten opsigte van kwessies soos Turkye se beplande lidmaatskap van die Europese Unie en die toekoms van die noue politieke samewerking met Duitsland het sy eerder oor basiese politieke waardes gepraat - moontlik met die oog op 'n meerderheid van stemme van sowel links- asook konserwatief gesinde kiesers.

Op sommige gebiede het sy wél haar politieke prioriteite omlyn. Sy het beplan om hernubare energiebronne se aandeel in Frankryk tot by twintig persent te verhoog en het die Amerikaanse President George W. Bush se buitelandse beleid verwerp. Burgerlike verbintenisse sou aan huwelike gelykgestel word.

'n Aantal onvoorbedagte uitlatings tydens onderhoude, soos byvoorbeeld dié met die Kanadese politikus André Boisclair, toe Royal die "soewereiniteit en vryheid" van die Kanadese provinsie Québec beklemtoon het, het haar aansien en gewildheid skade berokken.^[1]

In die eerste stemming van die Franse presidentsverkiesing op 21 en 22 April 2007 het Ségolène Royal 25,84 persent van die uitgebragte stemme op haar verenig - die beste resultaat van 'n Sosialistiese kandidaat in twintig jaar. Royal se teenstander in die herstemming op 6 Mei was die konserwatiewe kandidaat Nicolas Sarkozy (31,11 persent), wat haar uiteindelik met 53 persent van die uitgebragte stemme geklop het. Royal het 43 persent van die stemme op haar verenig.

Verwysings

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Ségolène Royal.