Die Eerste Konsilie van Konstantinopel word as die tweede ekumeniese konsilie erken deur alle moderne Christelike kerke. Dit was die eerste ekumeniese konsilie van die Christelike kerk in die Romeinse Ryk wat in Konstantinopel gehou is en is in 381 byeengeroep deur Theodosius I. Die konsilie het die geloofsbelydenis van die Eerste Konsilie van Nicea bevestig en het ook oor onderwerpe gehandel soos arianisme (die geloof dat Jesus en die Heilige Gees deur God geskape is en dus ondergeskik aan Hom is).

Pous Damasus I is óf nie genooi nie óf het geweier om dit by te woon, en daarom is dit soms die "onekumeniese konsilie" genoem. Tog is dit in 451 by die Konsilie van Chalcedon as ekumeniese konsilie bevestig.

Theodosius se doel met die konsilie was om die eenheid onder die Christene te versterk. Aangesien die arianisme reeds in 325 deur die Eerste Konsilie van Nicea as kettery veroordeel is, was dit dus nie weer op die agenda nie. Theodosius het eenvoudig sy keiserlike mag gebruik om die invloedryke groep aanhangers daarvan soveel as moontlik uit te skakel.

Die Eerste Konsilie van Konstantinopel het die setel van die biskop van Konstantinopel (sedert 330 die hoofstad van die Oos-Romeinse Ryk), as die Nuwe Rome tot patriargaat verklaar, maar dit was ’n organisatoriese en politieke kwessie. Op teologiese gebied is ’n besluit geneem wat die fundamentele leerstelling van Christelike kerke herbevestig het: dié van die Drie-eenheid. Die resultaat van die konsilie was die Geloofsbelydenis van Nicea-Konstantinopel, wat vandag nog vir alle Christelike kerke geld.

• Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia