Dido (Grieks: Διδώ diːdɔ̌ː), ook bekend as Elissa (Ἔλισσα),^[1] was die legendariese stigter en eerste koningin van die Fenisiese stadstaat Kartago, nou in Tunisië. Sy is net bekend uit antieke Griekse en Romeinse bronne, waarvan die meeste geskryf is lank ná die stigting van Kartago, en dus is haar geskiedenis onseker. In die meeste weergawes was sy die koningin van die Fenisiese stadstaat Tirus (nou in Libanon) wat van tirannie weggevlug en haar eie stad in Noordwes-Afrika gestig het.

Besonderhede oor Dido se persoonlikheid, lewe en rol in die stigting van Kartago kom veral uit Vergilius se epiese gedig Eneïde, wat handel oor die legendariese held Eneas van die Trojaanse Oorlog. Dido word beskryf as ’n slim en ondernemende vrou wat wegvlug van haar roekelose en outokratiese broer, Pigmalion, nadat sy ontdek het hy was vir haar man se dood verantwoordelik. Deur haar wysheid en leierskap word die stad Kartago gestig en raak dit vooruitstrewend.

In die Eneïde raak sy verlief op Eneas en haar hart is gebreek toe hy na die Trojaanse Oorlog vertrek.

Dido is ’n blywende figuur in gewilde kultuur en kom steeds in toneelstukke, kunswerke en ander media van die 21ste eeu voor. Haar nalatenskap is veral groot in Tunisië, waar die vroue dikwels die "dogters van Dido" genoem word. Sy word daar as ’n nasionale simbool beskou en het al selfs op hulle geld verskyn.^[2]

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Dido.

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.