Սլավիկ Չիլոյան
Սլավիկ Չիլոյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1940 |
| Վախճանվել է | 1975 թվականի նոյեմբերի 29 |
| Վախճանի վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ և թարգմանիչ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Հայկական ԽՍՀ |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան |
| Սլավիկ Չիլոյան Վիքիքաղվածքում | |
Սլավիկ Չիլոյան (Չիլո, 1940 - 1975, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]), հայ բանաստեղծ, թարգմանիչ։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Սլավիկ Չիլոյանը եղել է որբ, հետագայում որդեգրվել է[3]։ Սովորել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում, ավարտել ռոմանոգերմանական բաժինը։ Սովորել է հին և նոր ֆրանսերեն։
Չիլոյանի գրած բանաստեղծություններից շատերը տպագրվել են մամուլում։ Բնագրից թարգմանել է «Ռոլանդի երգը», Ժան Ռասինի «Էսթեր» և «Անդրոմաքե» չափածո ողբերգությունները, Վիկտոր Հյուգոյի, Ժակ Բրելի բանաստեղծություններից[4]։
1971 թվականին լույս է ընծայել Բորիս Վիանի բանաստեղծությունների ժողովածուն սեփական թարգմանությամբ։
Կյանքից ողբերգաբար հեռացել է 1975 թվականի նոյեմբերի 29-ին՝ Երևանի «Առագաստ» («Պոպլավոկ») սրճարանի տարածքում[5], որտեղից էլ կատարվել է վերջին հրաժեշտը բանաստեղծին[2]։ Թաղված է Նուբարաշենի գերեզմանատանը[1]։
Երկեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1992 թվականին լույս է տեսել Սլավիկ Չիլոյանի հետմահու առաջին ժողովածուն՝ «Մենք մարդ ենք եղել»։ 2005 թվականին բանաստեղծ Դավիթ Հովհաննեսի նախաձեռնությամբ հրատարակվել է նաև երկրորդ՝ խմբագրված ու լրամշակված «Չենք ասում, ինչքան գիտենք» ժողովածուն[1]։
Թարգմանություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում |
- Բրել Ժակ։ Մեծ Ժակը։ Բանաստեղծություններ։ Հարցազրույցներ։ Նրա մասին /Թարգմ.՝ Սլավիկ Չիլոյան, Նվարդ Վարդանյան, Մկրտիչ Մկրտչյան, Պերճ Թյուրաբյան.- Երևան։ «Վան Արյան» հրատ., 1999.- 221, 3 չհ. էջ։
- Վիան Բորիս։ Վերջին վալսը.- Երևան։ Հայաստան, 1971.- 48 էջ։
- Ֆրանսիական պոեզիա.- Երևան։ Երևանի համալս. հրատ., 1984.- 480 էջ.- (Ուսանողի գրադարան).- Բովանդ-ից՝ Բորիս Վիան; Ժակ Բրել։
Հիշատակ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը].jpg)
2005 թվականին «Նիգ-Ապարան» հայրենակցական միության նախաձեռնությամբ «Առագաստ» սրճարանի հարևանությամբ բացվեց Սլավիկ Չիլոյանի հուշաքանդակը։
Նույն թվականին Հայաստանի գրողների միությունը նրան հետմահու շնորհել է ՀԳՄ անդամատոմս։ Սահմանվել է նաև Սլավիկ Չիլոյանի անվան մրցանակ[2]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 ««Սլավիկ Չիլոյանին ձերբակալել էին ոչ թե բանաստեղծության համար, այլ դեբոշի»». Վերցված է 2016 Նոյեմբեր 7-ին.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «ՉԻԼՈՆ ՎԵՐԱԴԱՐՁԱՎ «ՊԱՊԼԱՎՈԿ»». Վերցված է 2016 Նոյեմբեր 7-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ «Սլավիկ Չիլոյան». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2016 Նոյեմբեր 7-ին.
- ↑ Գառնիկ Ստեփանյան. Կենսագրական բառարան. Երևան, «Խորհրդային գրող», 1990.
- ↑ Գնում էինք գլխիկոր… ՇՈՒՇԱՆ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
